Οι μαθητές του Ε2, χρησιμοποιώντας τις οδηγίες που τους δόθηκαν καθώς και τη σημιουργικότητά τους, κατασκεύασαν ηλεκτρικά κυκλώματα με απλά υλικά. Οι κατασκευές τους χαρακτηρίζονται από πρωτοτυπία και καλαισθησία, ενώ δεν τους λείπει η λειτουργικότητα. Μπορείτε να δείτε τις δημιουργίες τους παρακάτω:
0 Comments
Οι μαθητές μας έγραψαν ένα μικρό βιογραφικό για τον αγαπημένο τους συγγραφέα. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις εργασίες τους.
Αυτές είναι οι σημαντικότερες ερμηνείες του στο θέατρο. Το 1998 αποσπά για την ερμηνεία του στην κινηματογραφική Βασιλική του Β. Σερντάρη το Κρατικό βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο 14ο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ Mar del Plaza. Ειδικεύεται στη συγγραφή παιδικών βιβλίων για τα οποία επίσης έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις. Βιβλία του είναι τα: «Δον Κιχώτης», «Ο Μπίλης Καντίλης τρέχει στο MotoGP», «Πίτσα φράουλα», «Ο Μπίλης Καντίλης γνωρίζει τα μέτρα», «Τώρα μπορείς να με σφάξεις», «Η αρπαγή της πριγκίπισσας Αιώρας», κ.ά. Άννα Καταβαίνη Σπούδασε στην Φιλοσοφική Αθηνών. Η πρώτη επαφή με το γράψιμο ήταν από μικρή. Τα έργα της είναι «Η μοβ ομπρέλα» και το «Καπλάνι της βιτρίνας» που το είχε εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στην Σάμο. Η Άλκη Ζέη γράφει συχνά βιβλία για παιδιά, όπως μυθιστορήματα κ.α. Ναταλία Μακρή Ασχολείται με το γράψιμο βιβλίων από το 1954. Κάποια από τα έργα εκείνης της εποχής είναι το «Κόκκινη κλωστή δεμένη», το «Παραμύθι να αρχίσει» και το 1955 «Ο καλός φίλος».Το 1964 παίρνει το βραβείο «Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς» για το για το μυθιστόρημα «Ο μικρός μπουρλοτιέρης» Το1969 ο κύκλος του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου τη βραβεύει για το παραμύθι της «Ο σπουργίτης με το γιλέκο» που βραβεύεται και στο πανευρωπαϊκό διαγωνισμό του παιδαγωγικού Ινστιτούτου της Πάδουα. Το 1970 πήρε βραβείο για το παραμύθι «Κατερίνα» .Το 1971 πήρε βραβείο για το μυθιστόρημα «Τα δώδεκα φεγγάρια» και to 1972 της απονέμεται το βραβείο του Δήμου Αθηναίων για το μυθιστόρημα «ο Αλέξης με το ξύλινο άλογο». Ήταν μέλος της επιτροπής στο περιοδικό «Χελιδόνια, σαλπίσματα και διαδρομές». Επίσης είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας Λογοτεχνών και του κύκλου Ελληνικού παιδικού βιβλίου. Τέλος πήρε το βραβείο Λογοτεχνίας για παιδιά το 1980 από την Ακαδημία Αθηνών. Νικόλας Ράντεβ Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα παιδικά του χρόνια, δημοσιεύοντας μικρά κείμενα στο περιοδικό "Διάπλασις των Παίδων". Η πρώτη του -επίσημη- παρουσία στα ελληνικά Γράμματα γίνεται το 1969 με τη δημοσίευση διηγήματος του σε ανθολογία νέων συγγραφέων που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κάλβος. Και το 1979 κυκλοφορούν τα πρώτα του βιβλία. Υπήρξε κατά διαστήματα μέλος των Δ. Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος Βιβλίων για τη Νεότητα . Κυριότερα βιβλία: «Ο Εέ από τ’ άστρα», «Κοιμήσου, Ορέστη», «Περιπέτεια στο υπόγειο», «Ο αδελφός της Ασπασίας», «Ο αδελφός της Ασπασίας 2», «Ο αδελφός της Ασπασίας 3», «Τα φαντάσματα της σοφίτας» Νίκος Μπράτιτσης- Στέργος Γεωργαλλής Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι καθηγητής εγκληματολογίας στην Αγγλία. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Reading, όπου διατελεί Ομότιμος Καθηγητής, και σε άλλα πανεπιστήμια. Με τη λογοτεχνία ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ: Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι, Το σεντούκι με τις πέντε κλειδαριές, οι πειρατές της καμινάδας, η ζωγραφιά της Χριστίνας, ο πήγασος και το γαϊδουράκι ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ: ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα, ο ερωτευμένος πυροσβέστης. Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ιαπωνικά και πολλές άλλες γλώσσες. Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει βραβευθεί από τους οργανισμούς:
Γιώργος Λούππος Από το 1972 ασχολείται με την λογοτεχνία, την μελέτη της Τοπικής Ιστορίας, την συλλογή λαϊκών παραμυθιών και θρύλων άλλα και την συλλογή παλαιών φωτογραφιών. Τα μυθιστορήματά της για εφήβους έχουν κάνει πολλές επανεκδόσεις, ενώ ένα βιβλίο της έχει μεταφραστεί στα ρωσικά και στα γερμανικά. Αποσπάσματα έργων της αναφέρονται σε σχολικά βιβλία του δημοτικού σχολείου και στα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας του γυμνάσιου. Έγραψε πολλά εφηβικά, αλλά και παιδικά βιβλία όπως: «Ας παίξουμε πάλι», «Ένα δέντρο στην αυλή μας», «Ηλιαχτίδα», «Οι πελαργοί θα ξαναέρθουν». Αυτά είναι μόνο λίγα από τα βιβλία της. Είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας. Άντζελα Κοντουδάκη
Όταν μεγάλωσε, αποφάσισε να ασχοληθεί με το γράψιμο. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία επειδή του άρεσαν τα παραμύθια και_οι_περιπέτεριες. Πέρα από τα παραμύθια, γράφει κείμενα για περιοδικά κι εφημερίδες. Συνήθως γράφει γι’ αυτά που του αρέσουν και τον ενθουσιάζουν τα οποία για κάποιο περίεργο λόγο είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτά που τον εκνευρίζουν. Θα ήθελε να πετάει και να γίνεται αόρατος, πιο πολύ όμως θα ήθελε να μπορούσε να μπαίνει μέσα στις ιστορίες των βιβλίων του και να ζει στ’ αλήθεια διασκεδαστικές περιπέτειες μαζί με τους ήρωές του. Μερικά από τα βιβλία του είναι: Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων, το Νησί την Χριστουγέννων, το Χρυσό Βουνό, Η παράξενη χρονομηχανή, Το μαγεμένο Χωριό, Το παιδί που δεν αγαπούσε τα βιβλία, Αόρατοι Ρεπόρτερ- Επτά συναρπαστικές ημέρες- Η τελευταία συναυλία. Αναστασία Γιακουμάκη Σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του ήταν η υποψηφιότητα για την απονομή των νόμπελ λογοτεχνίας το 1947 και το 1957 (τη χρόνια του θανάτου του) καθώς το βραβείο ειρήνης που του δόθηκε έναν χρόνο πριν τον θάνατό του στην Βιέννη. Ο Νίκος Καζαντζάκης σπούδασε στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν φτωχος γεωργός. Κάποια από τα βιβλία του ήταν, «Η ιστορία ρωσικής λογοτεχνίας», «Ταξιδεύοντας Ιαπωνία –Κίνα, «Μέγας Αλέξανδρος», «Ο φτωχούλης του Θεού», «Στα παλάτια της Κνωσού».
Σελλαβτζή Φαίη Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1874 και πέθανε στην Αθήνα το 1941. Ήταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Τα παιδικά και τα νεανικά της χρόνια τα πέρασε εκτός από την Αλεξάνδρεια, στο Λίβερπουλ, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Χίο και σε πόλεις της Δυτικής Ευρώπης. Η οικονομική της ευχέρεια της επέτρεπε να αναπτύξει φιλανθρωπική και κοινωνική δράση. Η σημαντικότερη προσφορά της παραμένει η λογοτεχνική. Τα βιβλία της είναι εμπνευσμένα κυρίως από εθνικά ιστορικά γεγονότα . Έργα της είναι: Για την πατρίδα (1909), Παραμύθι χωρίς όνομα(1910), Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου (1911), Ο Μάγκας(1937) κ. λ. π. Η Πηνελόπη Δέλτα υπήρξε μέλος πολλών σωματείων και εταιριών, βοηθώντας με κάθε τρόπο στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού. Νεμποτάκης Γιάννης Μαντινάδες που δημιούργησαν οι μαθητές του Ε2, στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας.
Θεέ μου, μια χάρη σου ζητάω να μην δακρύσουνε ποτέ τα μάτια που αγαπάω. Τα όρη βγάζουν πρόβατα και το κρασί μπεκρήδες και το σχολειό γραμματικούς και η Κρήτη μερακλήδες… Φαίη Σελλαβτζή Τον φίλο σου μην τον πουλάς, γιατί θα σε πουλήσει και η φιλία σας αυτή δε μέλλει να κρατήσει. Στέργος Γεωργαλλής Χρόνια πολλά σου εύχομαι με τον καινούργιο χρόνο να φέρει μόνο τη χαρά και ν’ αρνηθεί τον πόνο. Αναστασία Γιακουμάκη Η αξία σου δάσκαλε, έχει μεγάλη φήμη, που φτάνει στην πρωτεύουσα και στην Μεγάλη Κρήτη. Άννα Καταβαίνη Χριστούννα,Πρωτοχρόνια χίλιες ευχές χαρίζω σε φίλους που τους αγαπώ και τους υπολογίζω. Γιάννης Νεμποτάκης Όλα τα’ αστέρια τ’ ουρανού δε μοιάζουνε με εσένα, γιατί είσαι ξεχωριστή για κάποιον σαν εμένα!!! Γιώργος Λούππος Η Ρόδος είναι το ωραιότερο μέρος κανείς να ζήσει κι ο ήλιος τις ακτίνες του πάντα να του χαρίσει. Νίκος Μπράτιτσης Οι μαθητές του τμήματός μας, με την ευκαιρία του μαθήματος της Γλώσσας "Αγάπες με ουρά" της τέταρτης ενότητας έγραψαν τα δικά τους ποιήματα για γάτες και σκύλους.
Οι μαθητές του τμήματός μας αποφάσισαν σήμερα να δείξουν τα ακτογραφικά στοιχεία με τα σώματά τους, στα πλαίσιο του μαθήματος της Γεωγραφίας. Τα σώματα των μαθητών αναπαριστούν τη στεριά και το πάτωμα τη θέλασσα. Ορίστε οι δημιουργίες τους: Κόλπος Ακρωτήριο Χερσόνησος Ισθμός Πορθμός
Λούππος στα νέα ελληνικά είναι είδος αρπακτικού γερακιού, το οποίο βρίσκεται στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Στα ιταλικά Λούππος σημαίνει λύκος. Ο παππούς μου και ο παππούς του πατέρα μου είχαν αυτό το επίθετο και όπως μου διηγήθηκε ο παππούς μου, ο πατέρας του ήταν καραβοκύρης με πλήρωμα και ταξίδευε μέχρι την Βόρεια Αφρική. Ήταν βουτηχτής, σφουγγαράς και πολύ καλός μηχανικός. Και από αυτόν πήρα το επίθετο μου.
Λούππος Γεώργιος Με λένε Άννα Καταβαίνη. Η καταγωγή μου είναι από τη Σάμο. Το επίθετό μου κανονικά είναι Κατεβαίνη. Όμως ένα λάθος του ληξιαρχείου, που το ε το έκανε α, μας άλλαξε το επίθετό μας κι έγινε Καταβαίνη. Η ρίζα του ονόματος προέρχεται από τον προπάππου του παππού μου. Κατοικούσε σε ένα ψηλό σημείο της Σάμου. Για να κατεβεί στην πόλη, δεν χρησιμοποιούσε ποτέ τον γάιδαρο. Πάντα κατέβαινε με τα πόδια. Όταν τον έβλεπαν οι συγχωριανοί του, του φώναζαν: «Πατριώτη, πάλι κατεβαίνεις με τα πόδια;» Όλο κατεβαίνεις...κατεβαίνεις.... Κι έτσι βγήκε το επώνυμο της οικογένειας. Καταβαίνη Άννα Το όνομα Μπράτιτσης έχει ξενική προέλευση. Η καταγωγή του προπάππου μου είναι από την Αυστροουγγαρία κατά το τέλος του 18ου αιώνα. Η ρίζα του είναι Γιουγκοσλάβικη, καθώς μέρος της Γιουγκοσλαβίας αποτελούσε τμήμα της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Ο πρόγονος μας ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα ως πρόξενος της Αυστρίας. Η προέλευση του ονόματος είναι από τη Γιουγκοσλαβική λέξη brati ή bratimo που σημαίνει αδελφικός φίλος. Σήμερα υπάρχουν συγγενείς μας στη Βόρεια Ιταλία και το όνομα τους γράφεται ως Bratizzi. Μπράτιτσης Νίκος Το επώνυμο μου βγήκε από τον προ πάππου μου που ήταν μακρύς και όλοι μόλις τον έβλεπαν έλεγαν: «Να ο Γιώργος ο μακρύς». Έτσι εμένα με λένε Μακρή Ναταλία Μακρύ Ναταλία Το επίθετο μου είναι Νεμποτάκης όπως του πατέρα μου , του παππού μου και του προπάππου μου . Ο παππούς μου , μου είπε πως ο ένας μακρινός μας συγγενής κρατούσε από την Κρήτη γι' αυτό και τελειώνει σε - ακης, αλλά δεν είμαστε απόλυτοι. Τώρα έχω συγγενείς στη Λέρο και στη Αθήνα, αλλά δεν τους γνωρίζω όλους. Εγώ πάντως πήρα το όνομα και το επίθετο του παππού μου «Γιαννης Νεμποτάκης» για να συνεχίσω την παράδοση.. Νεμποτάκης Γιάννης Το επίθετό μου είναι Σελλαβτζή και είναι Τούρκικο. Η γιαγιά μου, μού εξήγησε ότι σημαίνει χαρούμενος κυνηγός, δηλαδή Σελλ σημαίνει χαρούμενος και Αβτζή κυνηγός. Σελλαβτζή Φαίη Κάποτε ένας πρόγονος μου λεγόταν Γιώργος κι έμενε στην Μικρά Ασία. Με έναν Μουσουλμάνο φίλο του, τον Αλί, έφτιαξαν ένα μαγαζί με υφάσματα κaι το ονόμασαν Γιώργος και Αλί. Τότε όποιος ήθελε να αγοράσει υφάσματα πήγαινε στου Γεώργαλλη. Και έτσι φτιάχτηκε το επώνυμο μου! Γεωργαλλής Στέργος Το επίθετο μου είναι Γιακουμάκη. Έχει και αυτό μια ιστορία όπως και τόσα άλλα επίθετα. Το επίθετο μου έχει τη κατάληξη –ακη, οπότε καταλαβαίνετε προέρχεται από τη Κρήτη. Ο μπαμπάς μου κατάγεται από τον Αρχάγγελο. Πριν από πολλά χρόνια στον Αρχάγγελο υπήρχαν τρεις οικισμοί. Οι άνθρωποι κατάγονταν από την Κύπρο στο πρώτο οικισμό, από τη Κρήτη στο δεύτερο οικισμό και από τη Σύμη στο τρίτο. Στον κρητικό οικισμό υπήρχε ένας πρόγονος μου με το όνομα Γιακουμής που του έβγαλαν ένα χαϊδευτικό ως Γιακουμάκης. Έτσι εγώ κατάγομαι από τον κρητικό οικισμό. Γιακουμάκη Αναστασία Το επώνυμο ΚΟΡΟΠΟΥΛΗ βγήκε από ένα μεγάλο σπάνιο πουλί. Περίπου σαν τον αετό, το οποίο είχε χρυσά και αστραφτερά φτερά. Αυτό το πουλί ζούσε στα μακρινά ψηλά βουνά. Αυτό το πουλί ήταν φιλικό με τους ανθρώπους και λάτρευαν το νερό. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα σώσουν κι έτσι εξαφανίστηκαν για πάντα. Αλεξάνδρα Κοροπούλη |
AuthorΤουλιόπουλος Φώτης Archives
May 2015
Categories
All
Πατήστε στην εικόνα για να μεταφερθείτε σε ένα etwinning έργο, στο οποίο παίρνουμε μέρος με τους μαθητές μας.
|